Ώ γλυκύ μου έαρ...
Έξω, μυρίζουν οι βιολέτες και οι πασχαλιές. Σε κάθε αυλή, σαν βουή από μελίσσι, ακούς τις βούρτσες καθώς ασβεστώνουν τους τοίχους, τα πεζούλια, τους κορμούς των δέντρων.
Οι γείτονες συνεννοούνται για το καθημερινό άναμμα του ξυλόφουρνου. Σήμερα εμείς, αύριο εσείς και τα ταψιά πότε με κουλούρια, πότε με τσουρέκια, να και οι κουλούρες για τα βαφτιστήρια και Θεέ μου τι μοσχοβολιές τριγύρω!! Το φρέσκο βούτυρο, το ξύσμα πορτοκάλι, το μαχλέπι, το κακουλέ και το γλυκάνισο. Όλα αυτά, μέχρι την Μεγάλη Τετάρτη.
Την Μεγάλη Πέμπτη βάφουμε τα αβγά. Πολλά αβγά!! Μέσα σε τσουκάλια, μαύρα απ την κάπνα της φωτιάς, μαζί με κουρελάκια για να μη χτυπηθούν μεταξύ τους και σπάσουν τα αβγουλάκια που είναι φασκιωμένα με νάυλον κάλτσες και που ανάμεσα έχουν ένα φυλλαράκι άπό μαϊντανό για να έχει σχέδιο το κατακκόκινο αβγό.
"Σήμερον κρεμάται επί ξύλου" ψάλουν στην εκκλησία με μέγιστη συγκίνηση, ενώ στην πλατεία άντρες μικροί και μεγάλοι, στοιβάζουν ξύλα σαν μικρό λόφο, με ένα ψηλό πάσσαλο στο κέντρο για να κάψουν την Μεγάλη Παρασκευή τον Ιούδα, μετά την περιφορά του Επιταφίου.
Η Μεγάλη Παρασκευή ξημερώνει με την καμπάνα να χτυπά πένθιμα. Όλη την προηγούμενη νύχτα γυναίκες στόλιζαν τον Επιτάφιο με κρίνους, βιολέτες, τριαντάφυλλα, όλα από τις αυλές τους ψάλλοντας μοιρολόγια. Η ζωή εν τάφω...
...στην Ακολουθία του Επιταφίου επικρατεί μια ατμόσφαιρα χαρμολύπης.
Λύπη για τον Μεγάλο Νεκρό μα και χαρά γιατί υπάρχει η ελπίδα της χαρμόσυνης είδησης, της ελπίδας, της βεβαιότητας της Ανάστασης...
Όλα αυτά που περιέγραψα, τα έζησα, τα ένιωσα, τα απόλαυσα με ανθρώπους αγαπημένους που κάποιοι από αυτούς δεν είναι εδώ πιά...
Μου έμαθαν πολλά,
και κάθε τέτοια εποχή οι μνήμες ζωντανεύουν στο δικό μου σπίτι, πάντα με αγάπη.
Φτιάχνω τα κουλουράκια της γιαγιάς ακριβώς την ίδια συνταγή όπως εκείνη, μόνο που δίνω το δικό μου στίγμα πλάθοντας σε σχήμα κουνελιών.
Η πρώτη δόση βγήκε από τον φούρνο και το σπίτι μοσχομύρισε φρέσκο βούτυρο και βανίλια.
Έδεσα κορδελάκια στο λαιμό τους και είναι έτοιμα να προσφερθούν σε αγαπημένα πρόσωπα μικρά και μεγάλα.
Πασχαλινά κουλουράκια-λαγοί, μέσα σε χάρτινα σακουλάκια για τις μικρές μου πριγκίπισσες.
Στην βεράντα μου η πασχαλιά έχει ανθίσει, όπως τότε η μεγάλη στην αυλή της γιαγιάς. Μπορεί να μην ασβεστώνονται πια οι τοίχοι, φροντίζω όμως να είναι καθαρά και περιποιημένα όλα μου τα λουλούδια.
Ένας μικρός επισκέπτης στις πολύχρωμες πετούνιες μου είναι το δώρο που πήρα για τη δουλειά στον μικρό μου κήπο.
Αγαπημένα αντικείμενα εδώ κα εκεί στο σπίτι, δίνουν νότες της εξοχής.
Τα πήλινα προβατάκια, δώρο της μαμάς μου κάποια προηγούμενη Πασχαλιά είναι το αγαπημένο μου decor κάθε χρόνο.
Δίπλα σε μια δική μου σύνθεση από βιβλία-κουτιά γεμάτα από τα σύνεργά μου (πινέλα, μπογιές, μολύβια), βρήκε τη θέση της μια κοτούλα με πολλά αβγά.
Οι φωλιές των πουλιών έχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου...
...είναι το σπίτι, η ζεστή αγκαλιά των γονιών, η ευλογημένη οικογένεια...
Όλοι αυτοί οι πολύτιμοι θησαυροί που βρίσκονται στο μυαλό μου, είναι η περιουσία μου.
Όμορφες αναμνήσεις, εικόνες, λόγια που ειπώθηκαν για να με διδάξουν, αρώματα που κάθε ένα έχει τη δική του εποχή.
Ελπίζω να έχω και εγώ την ικανότητα και τη δύναμη ψυχής που χρειάζεται και να προσφέρω λίγη από την μαγεία της απλοϊκότητας μιας άλλης εποχής...ίσως καλύτερης...
Εύχομαι η κατάνυξη και η λύτρωση των ημερών που διανύουμε να ακολουθούν πάντα τις καρδιές μας και να μοιραστούμε με πρόσωπα αγαπημένα μοναδικές στιγμές αγάπης.
Καλή εβδομάδα σε όλους, όπου κι αν είσαστε, ότι κι αν κάνετε.
Είναι Μεγάλη Εβδομάδα.
Ε.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου