Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Because every picture tells a Story...



"Ο πιο ευτυχισμένος - είτε βασιλιάς είτε χωριάτης - είναι αυτός που βρίσκει γαλήνη στο σπίτι του"

(Βόλφγκανγκ Γκαίτε)

Λίγο πριν φύγουμε επιτέλους για τις καλοκαιρινές μας διακοπές, σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας λίγη από την φετινή διακόσμηση του σπιτιού μου. Οι φωτογραφίες είναι και ένα είδος προσωπικού αρχείου, αφού κάθε χρόνο βάζω και μια καινούρια πινελιά στους χώρους του σπιτιού μας.
Με ότι κι αν επιλέξω όμως κάθε φορά να το διακοσμήσω, από τον μήνα Μάιο (τότε αρχίζω την καλοκαιρινή διακόσμηση) και μέχρι να φύγουμε για διακοπές, το σπίτι μου, οι χώροι του όλοι, φροντίζω να με ξεκουράζουν νιώθοντας το πιο ανάλαφρο, χωρίς πολλά στολίδια σχεδόν άδειο.


Ώρες μεσημεριού, λουσμένες στον ήλιο...
Αντικαθιστώντας τα σεμεδάκια της γιαγιάς με φύλλα φοίνικα & τα κρυστάλλινα διακοσμητικά με χειροποίητες τερακότες.


αγαπημένα αντικείμενα...
Η παλιά μου γραφομηχανή και τα κέρινα ζώα της ζούγκλας, σουβενίρ από κάποιο ταξίδι.




Αγαπημένο πράσινο της ελιάς. ένας λευκός αστερίας και το χρώμα του αστακού στον τοίχο, τονισμένο με το χρυσό μιας παλιάς κορνίζας χωρίς τζάμι που μάζεψα απ' το δρόμο.


Βαμμένα ξύλα λευκά, να μου θυμίζουν τον αφρό...


νησιά...


τους κάβους στα λιμάνια...



"Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά...

(Οδ. Ελύτης)


Όταν οι γυάλες είναι άδειες από γλυκά... σκεπάζω τα καλοκαιρινά μου όνειρα...


...τα παραθυρόφυλλα ορθάνοιχτα σαν φινιστρίνια πλοίου...
( κουρτίνες από τα χεράκια της μαμάς μου)



Τρεχούμενο νερό στην βεράντα μου, από ένα μικρό σιντριβάνι που το στόλισα με κοχύλια πετρούλες και διψασμένα παπαγαλάκια


Ελληνικό λευκό...


...λευκά βότσαλα και κροκάλες ποταμών ανάμεσα σε πιθάρια (ρεπλίκες αγορασμένες από μουσεία) κάτω από την ελιά που καρποφορεί...


Δεν μπορούσα να αντισταθώ στην ομορφιά αυτή... και την απαθανάτισα για να σας τη δείξω..
Τη θάλασσα που κάθε καλοκαίρι συναντώ...


..και μέσα της αφήνω τα πάθη μου , τα λάθη μου, τα λόγια που ειπώθηκαν, εικόνες που αντίκρισα, χαρές και λύπες μου, έναν χειμώνα τώρα...
Αυτό ήταν!!
Τώρα πάμε μια αγκαλιά κι τέσσερις μαζί να ζήσουμε άλλο ένα καλοκαίρι και ρουφώντας το να ξεδιψάσουμε τις καψαλισμένες μας καρδιές.

"Ω σώμα του καλοκαιριού γυμνό καμένο
Φαγωμένο από το λάδι και το αλάτι
Σώμα του βράχου και ρίγος της καρδιάς"

(Οδ. Ελύτης)


Καλό καλοκαίρι αγαπημένοι...
Γεμίστε ενέργεια...
Απολαύστε...
Γευτείτε...



      Υ.Γ.   Ραντεβού το φθινόπωρο :)))
                                Ε.Κ.

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014

Παγωμένο επιδόρπιο με ροδάκινα & (κάποιες αναμνήσεις & σημειώσεις)


Mε τα ροδάκινα έχω μια ιδιαίτερη σχέση, αυτό που λέμε κάρμα.
 Όχι δεν ήμουν ροδάκινο στην προηγούμενη ζωή μου, απλούστατα από μικρή κάθε καλοκαίρι βρισκόμουν ανάμεσά τους. Κάτω από την ροδακινιά, πάνω στην ροδακινιά, δίπλα στην ροδακινιά, μαζεύοντας τους καρπούς της.
Υποτίθεται, ότι βοηθούσα στο μάζεμα των ροδάκινων. Κάποιες φορές, πήγαινα μαζί με τους θείους,θείες και ξαδέλφια στο χωράφι για να μην μένω πίσω με τη γιαγιά στο σπίτι μόνη. Όμως εμένα το μόνο που μου άρεσε ήταν η διαδρομή στην πλατφόρμα του τρακτέρ και να τρώω ροδάκινα πλυμένα στο ποτάμι. Αυτά ήταν ροδάκινα!! Μοσχοβολούσαν!! Η σάρκα τους δε, τραγανή και νόστιμη, γεμάτη χυμό!!
Η καταγωγή του πατέρα μου, είναι από ένα μικρό χωριουδάκι λίγο πιο έξω ή για την ακρίβεια πιο πάνω από την Έδεσσα. Ένας καταπράσινος τόπος με πολλά τρεχούμενα νερά και απέραντες εκτάσεις με κάθε λογής καλλιέργειες. Ροδακινιές, αχλαδιές, κερασιές, καπνά, ζαχαρότευτλα και ότι άλλο μπορεί να βάλει ο νους σου.
 Εκεί λοιπόν, κάθε καλοκαίρι, δίναμε το παρόν, κάνοντας μίνι διακοπές (Ιούλιο στο χωριό-βουνό, Αύγουστο κάπου στη θάλασσα) όλη η οικογένεια ανάμεσα σε φίλους και συγγενείς και φυσικά με την γιαγιά και τον παππού. Πάμπολλες οι αναμνήσεις μου, ανάμεσα στους μεγάλους να φτιάχνω και γω μαζί τους κομπόστες μαρμελάδες και γλυκά του κουταλιού αλλά και με τα ξαδέλφια, παιχνίδια ανέμελα και άφοβα, με σκανταλιές (ακόμα και τώρα, κάθε φορά που σκεφτόμαστε με τον αδελφό μου τι κάναμε ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια, αν και για αυτούς που επωμιζόταν τις σκανταλιές μας δεν ήταν καθόλου αστείο!!!)
 Θα σας πω μόνο αυτό. Τότε,στο χωριό οι δρόμοι ήταν χωμάτινοι και είχαν τη συνήθεια να αφήνουν τα παπούτσια τους έξω από το σπίτι για να μην το λερώνουν με λάσπες και χώματα. Το θέαμα μπροστά από την πόρτα κάθε σπιτιού με τα λογής ζευγάρια παπουτσιών ήταν δελεαστικό. Έτσι ένα μεσημέρι, την ώρα που ο κοσμάκης ησύχαζε το κορμάκι του για λίγο μέχρι να ξαναπάει στα χωράφια του, είχε την φαεινή ιδέα η ξαδέλφη μου να κάνουμε μια μικρή...ανταλλαγή παπουτσιών!!!(Εκείνη μεγάλωσε με την εικόνα αυτή και μάλλον το είχε άχτι!!). Δέν το σκεφτήκαμε και πολύ, περιπέτεια γαρ, και πιάσαμε "δουλειά" τα ξαδέλφια. Η ξαδέλφη μου με τον αδελφό της και εγώ (ήμουν και η μεγαλύτερη τρομάρα μου) με τον αδελφό μου.
 Πήραμε από ένα ζευγάρι παπούτσια ο καθένας που βρήκαμε έξω από το δικό μας σπίτι και τα πήγαμε έξω από την πόρτα του διπλανού σπιτιού. Πήραμε και από εκεί τα δικά τους, και τα πήγαμε στο πιό δίπλα και από εκεί πήραμε άλλα και τα φέραμε στο δικό μας!! Ο ιδρώτας ποτάμι αλλά το γέλιο μας...αλησμόνητο!!!!!
Δεν θα σας πω τι έγινε όταν το ανακάλυψαν... το φαντάζεστε!! Ας ήταν καλά η γιαγιά που μας έσωσε με την αγκαλιά της λέγοντας "παιδιά είναι, "λωλασιές" κάνουν για να γελούμε".
Από τότε, κάθε φορά που πηγαίναμε και λίγο πριν φτάσουμε στο χωριό, κοιτάζοντας στα μάτια τον αδελφό μου καθισμένοι στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, γελούσαμε με νόημα γιατί είχαμε φανταστεί την άφιξή μας με μία εικόνα βγαλμένη από θρίλερ!!!
{ΕΙΚΟΝΑ}: Οι καμπάνες της εκκλησιάς χτυπάνε συναγερμό...ο πρόεδρος του χωριού φωνάζει από το μικρόφωνο της κοινότητας " Χωριανοί καλυφτείτεεεεεε, έρχονται τα εγγόνια του Σαρή απ' την Αθήνααααα" !!!!! Πανικόβλητοι τρέχουν άντρες νέοι και παιδιά να σώσουν ότι προλάβουν! Οι γυναίκες φωνάζουν "μαρίίίίί τι κακό μας βρήκε!!" ενώ από το ποδοβολητό τους, μια γκρίζα σκόνη έχει απλωθεί πάνω από όλο το χωριό και καθώς ακούγονται τα μάνταλα στις πόρτες και τα παντζούρια, νομίζεις πως βρίσκεσαι σε εμπόλεμη ζώνη!!!!!!:)))
αχαχαχαχαχαχαχαχα και μόνο που τα θυμάμαι κλαίω από τα γέλια :)))))
Τι ωραία χρόνια...

Όλα αυτά, τα θυμήθηκα ενώ έτριβα στον τρίφτη τα ροδάκινα και  η μυρωδιά τους μου "ξύπνησαν" τόσες πολλές αναμνήσεις, που καμία σχέση έχουν με την σημερινή ανάρτηση. Γι'αυτό λοιπόν αφήνω κατά μέρος τις σκέψεις μου και σας παρουσιάζω το παγωμένο επιδόρπιο-παγωτό με ροδάκινα, που μπορείτε εσείς, αν θέλετε, να βάλετε όποιο άλλο φρούτο σας αρέσει.


Τα υλικά που θα χρειαστείτε είναι: 
  • 250 γρ. ροδάκινα (τριμμένα)
  • 500 γρ. στραγγιστό γιαούρτι
  • 1 ποτήρι του νερού ζαχαρούχο γάλα (1 κουτί)
  • 1 κουταλιά σούπας χυμό λεμονιού
  • 1 κουταλάκι του γλυκού εκχύλισμα βανίλιας ή 2 βανίλιες σκόνη


Εκτέλεση:
Τρίβουμε στον τρίφτη  τα καθαρισμένα από την φλούδα και το κουκούτσι ροδάκινα.
Περιχύνουμε το χυμό λεμονιού στα τριμμένα ροδάκινα ανακατεύοντας ελαφρά.
Σε ένα μπολ ανακατεύουμε το γιαούρτι με το ζαχαρούχο γάλα, ρίχνοντας την βανίλια.
Ενσωματώνουμε στη συνέχεια όλα τα υλικά μαζί και βάζουμε το μείγμα σε μια μεταλλική φόρμα.
Σκεπάζουμε με διαφανή μεμβράνη, να εφάπτεται στο μείγμα και να μην αφήνει κενά, έτσι ώστε να μην δημιουργηθούν κρύσταλλοι καθώς παγώνει.
Το βάζουμε στην κατάψυξη για 4 ώρες, ανακατεύοντας κάθε 20 με 30 λεπτά για να μείνει αφράτο το παγωτό μας.


Σερβίρισμα:
Μπορείτε να το σερβίρετε με ζαχαρωτά καραμελάκια (εγώ χρησιμοποίησα καραμελάκια με γεύση ροδάκινου σε σχήμα πεταλούδας).
Σερβίρετέ το ακόμα με ένα ροδάκινο κομπόστα ή ακόμα καλύτερα με γλυκό του κουταλιού ροδάκινο και λίγο από το σιρόπι του.
Με τον τελευταίο τρόπο το σερβίρει η μαμά μου και το απογειώνει!!!


Σημείωση:
Το παγωμένο αυτό επιδόρπιο-παγωτό, το είδα σε πολλά περιοδικά φέτος και blogs.
Έχει γίνει μόδα κάθε τι που είναι απλό, φτηνό αλλά γευστικότατο και συνάμα μαμαδίστικο.
Λογικά πρέπει να είναι γνώριμο γλυκό σε πολλούς από εμάς μια και τα υλικά του, βρίσκονταν στα σπίτια των μαμάδων και των γιαγιάδων μας. Θυμάμαι την μητέρα μου να μας το φτιάχνει τα καλοκαίρια όπου κι αν παραθερίζαμε και το απολαμβάναμε με τον αδελφό μου κάτω από τις μεγάλες μουριές, μετά τον μεσημεριανό μας ύπνο. Ήταν το καλύτερο τονωτικό για να συνεχίσουμε τη μέρα.
Παρόλα αυτά, μόδα ή όχι, με λεφτά ή χωρίς, παραμένουν σταθερές αξίες ότι κι αν φτιάχνετε στο σπίτι.


Με το παγωτό μου πάνω στο σεμεδάκι από τα πολλά τις γιαγιάς μου, σας εύχομαι καλή επιτυχία αν επιλέξετε να το φτιάξετε και ένα δροσερό καλοκαίρι!!!


Ε.Κ. ♥

Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

Gifting ideas


Καλοκαίρι χωρίς δελφίνια γίνεται;;;;;;Δεν γίνεται!!!!!!
Μπορεί ο στεριανός φίλος του ανθρώπου να είναι ο σκύλος, ο φίλος του στη θάλασσα όμως είναι το δελφίνι. Πόσες και πόσες ιστορίες,μύθοι και θρύλοι έχουν γραφτεί για αυτό το θηλαστικό στο πέρασμα των αιώνων...
Η ονομασία του προέρχεται από την αρχαία Ελληνική λέξη δελφίς που συνδέεται με το δελφύς (μήτρα) και έτσι το όνομα μπορεί να μεταφραστεί ως "ψάρι με μήτρα".Ο Αριστοτέλης, 2.350 χρόνια πριν, στο έργο του "ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΤΑ ΖΩΑ ΙΣΤΟΡΙΩΝ" (350π.χ.), ήταν ο πρώτος που έκανε αναφορά σε αυτά τα θηλαστικά με τόσες λεπτομέρειες, που λίγα άφησε σήμερα να ανακαλυφθούν. Τα πανέμορφα αυτά ζώα τα συναντάμε σε υπέροχες τοιχογραφίες, ψηφιδωτά δάπεδα σε χρωματιστά αγγεία, στους αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία της χώρας μας αλλά...και στο εξωτερικό...


"Πρόσεχε να προφέρεις καθαρά τη λέξη θάλασσα
έτσι που να γυαλίσουν μέσα τους όλα τα δελφίνια"
{Οδυσσέας Ελύτης}

(Κάθε φορά που έχω μια ιδέα για κατασκευή, μου είναι αδύνατο να αντισταθώ σε πληροφορίες  κάποιου βιβλίου.Πόσο μάλλον όταν έχει σχέση με Ελλάδα).


Με τελευταία τα γενέθλια του αδελφού μου μέσα στο καλοκαίρι και γνωρίζοντας την αγάπη του για κάθε τι σε σχέση με αυτό, σκέφτηκα να φτιάξω καρτελάκια σε σχήμα δελφινιών, γράφοντας πάνω σε αυτά μικρά μηνύματα που θα συνοδέψουν τα δωράκια του.
Έψαξα στο ίντερνετ και βρήκα αυτή την εικόνα δελφινιού (αυτά που είναι με κίτρινο χρώμα) και την εκτύπωσα σε χαρτί Α4 σε δύο μεγέθη. Ένα μεγάλο και ένα μικρό. Μετά εκτύπωσα ναυτικό χάρτη του Αιγαίου Πελάγους σε χαρτόνι χειροτεχνίας Α4 (6 χάρτες στο σύνολο). Με οδηγό το κίτρινο δελφίνι, σχεδίασα το περίγραμμά του πάνω στους χάρτες, τα έκοψα, άνοιξα τρύπα με τον διακορευτή (περφορατέρ) και με ταμπόν σφραγίδας, κάλυψα το περίγραμμα κάνοντάς το να φαίνεται λίγο πιο vintage. 


Σε δύο δελφινάκια, δεν έκανα τρύπες γιατί σκέφτηκα πόση καλή παρέα θα μου έκαναν χρησιμοποιώντας τα σαν σελιδοδείκτες. (Μου τη δίνει το τσάκισμα των σελίδων).
Δεν είναι υπέροχη ιδέα?


Τόσο απλά και γρήγορα έφτιαξα τα καρτελάκια.
Έβγαλα τα δώρα από τις άχαρες σακούλες τους και τα τύλιξα με μπλε χαρτί, έκανα φιόγκους με γαλάζια κορδέλα και στο τέλος τα έδεσα με σχοινί που παραπέμπει σε ναυτικό σκηνικό, περνώντας τα καρτοδελφινάκια με τα μηνύματα.


Στο μεγάλο κουτί, είμαι σίγουρη πως μπορείτε να καταλάβετε το περιεχόμενό του.
"Η ζωή είναι καλύτερη φορώντας σαγιονάρες"!!!
Ευτυχώς, τα δώρα του τα δώσαμε πριν κάνω την ανάρτηση :))


Το... "ευχαριστώ, είναι φανταστικά!!" που εισέπραξα από εκείνον πριν καν ανοίξει τα πακέτα, ήταν η μεγαλύτερη απόδειξη, πως αυτό που μετράει τελικά δεν είναι τα μεγάλα λόγια, ούτε τα ακριβά πράγματα...αλλά πόση αγάπη και φροντίδα βάζουμε σε ότι κάνουμε!!!
Το είχε πει και η Μητέρα Τερέζα...
Δε συμφωνείται;

Καλό Σαββατοκύριακο να έχετε φίλοι μου.

Ε.Κ.