Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Quick D.I.Y. ornaments for...White Christmas!!!



Λίγο πριν αλλάξει ο μήνας & το ημερολόγιο δείξει Δεκέμβρη...

Όλα είναι έτοιμα για τον ερχομό του χειμώνα και την μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων. Το σπίτι στολίστηκε, έβαλε τα καλά του και λάμπει. Διάφορα αντικείμενα εδώ και 'κει έχουν συνθέσει ένα χαρούμενο σκηνικό, παραμυθένιο που νομίζω κάποιες στιγμές οτι βρίσκομαι εκεί που λαχταρώ. Έξω, στη φύση!! Εκεί, ανάμεσα σε έλατα, πουρνάρια, καστανιές και αναπνέω τον παγωμένο αέρα, αφήνοντας τα αποτυπώματά μου πάνω στο κατάλευκο χιόνι!!!!
Μετά,... ξαναγυρνώ στην πραγματικότητα...σκύβω το κεφάλι, όχι από θλίψη, όχι!!!Απλά για να συνεχίσω με αυτό που απασχολεί τα χέρια μου!!Μόνο που... κάθε φορά, μετά το όνειρο, μου μένει ένα χαμόγελο σαν μικρού παιδιού και παίρνω τόση δύναμη, που νομίζω πως μπορώ να τα αλλάξω όλα γύρω μου, ακόμα να φέρω και...λευκά Χριστούγεννα!!!!


Το όνειρο των λευκών Χριστουγέννων υπάρχει πάντα μέσα στο μυαλό μου!!!Τελεία & παύλα!!!
Από εκεί και μετά, υπάρχουν τα τεχνικά μέσα που τα δημιουργούν και έτσι...χιόνισε!!
Τα φιαλίδια
Μέσα στα κουτιά με τα σύνεργα των κατασκευών μου, είχα μερικά γυάλινα φιαλίδια με φελλό από παλιότερες κατασκευές που είχα κάνει.Βασικά έψαχνα κάτι κουδουνάκια για μια άλλη κατασκευή που κάνω και θα σας τη δείξω σε επόμενη ανάρτηση.
Μου τράβηξαν λοιπόν το ενδιαφέρον, έτσι διάφανα και καθαρά...τόσο που άφησα αυτό που έκανα και άρχισα να ασχολούμαι με αυτά...(τι πρωτότυπο για μένα χαχαχα).
Έτσι, κρατώντας στα χέρια μου ένα φιαλίδιο, γυρνούσα μέσα στο σπίτι παρατηρώντας σημεία που θα μπορούσα να κάνω κάτι. Ώσπου...βρέθηκα μπροστά στο δέντρο!!!
Η ιδέα βρέθηκε!!! Κι άλλα στολίδια λοιπόν!!!
Όχι πως του λείπουν, γεμάτο είναι!! Πάντα όμως υπάρχει χώρος για καινούρια. Δεν συμφωνείτε???


Τα χιονισμένα στολίδια
Δεν ήταν δύσκολο να σκεφτώ με τι θα τα γεμίσω.
Χιόνι, χιόνι, χιόνι!!!!!!
Τα γέμισα, στερέωσα με το φελλό μόνο, χωρίς κόλλα, ένα κομματάκι σπάγκου έτσι ώστε να γίνει μια διχάλα για να μπορέσω να τα κρεμάσω και τα στόλισα με μικρά αρκουδάκια, κουδουνάκια (που τα βρήκα και ευτυχώς έχω μπόλικα και για την άλλη κατασκευή) τα έδεσα γύρω από τα φιαλίδια και...έτσι, από το πουθενά, ξεφύτρωσαν...
{{Καινούργια στολίδια, πρωτότυπα, χειροποίητα, στο πι & φι!!!}}


Είναι χαρούμενα, παιχνιδιάρικα με μια λεπτεπίλεπτη ομορφιά και λάμψη μα κυρίως, είναι λευκά και χιονισμένα!!



Πήραν την θέση τους στα κλαριά του δέντρου μας ανάμεσα σε κρυστάλλους και χιονονιφάδες και σε τόσα άλλα στολίδια, χωρίς όμως να περνούν απαρατήρητα!!


Το δέντρο είναι έτοιμο!!!
Το είπαμε αυτό!!
Και νομίζεται πως ησύχασα;
Κάθε άλλο!!
Τα στολίδια και η διακόσμηση, δεν τελειώνουν ποτέ...!!!


Να έχετε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!!
Την καλημέρα μου αγαπημένοι...

Ε.Κ.

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

Μια "old fashion" φάτνη & το δεύτερο βιβλίο...



Η ιστορία της γέννησης του Ιησού μέσα σε μια ταπεινή φάτνη, ξαναδιαβάζεται & εξιστορείται μέσα από ένα "διαφορετικό" βιβλίο.
Ένα βιβλίο με εικόνες τρισδιάστατες, χωρίς την προσθήκη κάποιου υπολογιστή, αλλά με αντικείμενα μιας άλλης εποχής...


...και η ιστορία αρχίζει κάπως έτσι...
Τα τελευταία χρόνια η δεύτερη μανούλα μου (μητέρα του άντρα μου), άρχισε να μου χαρίζει διάφορα πράγματα από το σπίτι της, άλλα δικά της , της μαμάς της , του παππού της που ήταν ιερέας, ξέροντας πως θα τα εκτιμήσω και θα τα προσέξω για πολλά χρόνια ακόμα.
Ένα από αυτά, ήταν και αυτή η όμορφη για μένα, παλιοκαιρισμένη φάτνη της μητέρας της. Τα χρώματά της είναι ξεθωριασμένα, αχνά, μα έχουν μια λάμψη και μια αγνότητα που σου βγάζουν, λες και την είχε φτιάξει κάποιο παιδί με το φως του κεριού, ακούγοντας από κάποιον μεγαλύτερο την ιστορία της γέννησης του Θεανθρώπου!!
Το χαρτόνι έχει πια κι αυτό φθαρεί από το χρόνο που το βαραίνει και τα βοηθητικά στηρίγματα που είχε, λείπουν. Θα μπορούσα λοιπόν, αφού δεν μπορούσα να την χρησιμοποιήσω, να την αποθηκεύσω με την σειρά μου και να την βλέπω όποτε θα άνοιγα κάποιο κουτί.


Στόλιζα το δέντρο μας και ήρθε η ώρα να τοποθετήσω την φάτνη που έχουμε. Μια μεγάλη ξύλινη φάτνη, με πορσελάνινες φιγούρες που την πλαισιώνει ένα χωριό με σπιτάκια και ανθρώπους, με ζώα, δέντρα και πολύ-πολύ χιόνι.
...και πρίν το καταλάβω, άρχισα να ασχολούμαι με την συναρμολογούμενη φάτνη της πεθεράς μου...
(Μην με ρωτήσετε γιατί...αλλά από την προηγούμενη χρονιά, είναι σαν να γυρίζω τον χρόνο πίσω και να προσπαθώ να δώσω ξανά ζωή σε πράγματα που ήταν αποθηκευμένα...)


Έτσι λοιπόν, κρατώντας τα  χαρτονένια κομμάτια της και μην μπορώντας να την σταθεροποιήσω κάτω από το δέντρο, σκέφτηκα το δεύτερο βιβλίο που είχα βρει.
Χωρίς δεύτερη σκέψη και με απλές κινήσεις, γύρισα τις σελίδες προς το εσωτερικό του μέρος και χωρίς κόλλες, χωρίς τσακίσματα , έγινε μια ανοιχτή βεντάλια και θήκη ταυτόχρονα για να κρατήσει την κάθε χαρτονένια φιγούρα.
Πρώτα την Παναγία με τον μικρό Χριστό και τον Ιωσήφ, ύστερα έναν βοσκό με το αρνάκι του, κι άλλο αρνάκι μόνο του αυτή την φορά και ακόμα ένα βοσκό που προσκυνά...



... ένα ζωάκι πιο 'κει, ένα αγγελάκι, δαντέλες και μερικά κλαράκια τούγιας από την γλάστρα μου.
Και η φάτνη έλαμψε!!!
Ξαναπήρε ζωή!!!
Περίμενε αρκετά χρόνια αυτή τη στιγμή...ίσως όχι στο δικό μου σπίτι...αλλά εδώ, τα πάντα έχουν την σημασία τους, τα πάντα για κάποιο λόγο γίνονται κι ας μη το ξέρω. Αν κάτι πια γνωρίζω, είναι, πως κάθε Χριστούγεννα είναι ξεχωριστά, με πολύ ή λίγο κόπο, με πολλά ή λίγα πράγματα, αλλά ποτέ μα ποτέ χωρίς ένα δάκρυ ευτυχίας κι αγαλλίασης που προκύπτουν από το μέγιστο συναίσθημα... την ΑΓΑΠΗ!!!






Το δέντρο ολοκληρώθηκε (θα σας το δείξω σε επόμενη ανάρτηση).
Μοιάζει σαν να ξεπήδησε από παλιά card postal. Τα βλέμματα όμως όλων, είναι στραμμένα στον Χριστό που Γεννιέται κάτω από τα καταπράσινα κλαδιά του...

{{Καλήν εσπέρα αγαπημένοι...}}

Καλή εβδομάδα!!!

Ε.Κ.

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

Fragrant firelighters...d.i.y.!!


Όταν πριν λίγες μέρες έπεσε στα χέρια μου ένα ξένο περιοδικό διακόσμησης με Χριστουγεννιάτικο θέμα, έμεινα έκπληκτη με αυτό που αντίκριζαν τα μάτια μου!!!
Σε μια σελίδα του αφιερωμένη στα δώρα που μπορούμε να αγοράσουμε για φίλους και αγαπημένα πρόσωπα για τις γιορτές, έδειχνε ένα σακουλάκι με προσανάμματα για το τζάκι, σαν αυτό που είχα φτιάξει και προσφέρει εγώ πέρσι!!!!
Κοιτάζοντάς το καλύτερα, μου ήρθε να βάλω τα γέλια ή τα κλάματα καλύτερα αφού για 12 τεμάχια θα πλήρωνες 12.75 λίρες!!!!!!
What??????????
Απλά, απλούστατα φυσικά κουκουνάρια είναι!!!!!
Εντάξει, έχουν και κερί...που τα δικά μου έχουν και κανέλα δηλαδή!! Αυτά πόσο κοστολογούνται??
...Και κάπως έτσι, είπα να φτιάξω και φέτος, χειροποίητα μυρωδάτα προσανάμματα για το τζάκι μας. Είναι άλλωστε και πολύ όμορφο διακοσμητικό στοιχείο, βάζοντάς τα κάπου εκεί κοντά στα ξύλα.


Τα υλικά που χρειάζονται είναι πολύ απλά και φτηνά και οι περισσότεροι τα έχουμε πάντα στο σπίτι.

  • Κουκουνάρια πεύκου ξερά (αν έχετε έλατου, ακόμα καλύτερα, για το άρωμα)
  • Απλά κεράκια ρεσώ
  • Ξυλάκια κανέλας
  • Χάρτινες θηκούλες για μάφινς
  • Ένα ταψάκι για μέφινς

Ο τρόπος της κατασκευής:
Βάζουμε τα χαρτάκια των μάφινς μέσα σε κάθε μια θήκη του ταψιού, όπως θα κάναμε για να ψήσουμε τα μικρά  κεκάκια. Στη συνέχεια τοποθετούμε μέσα σε κάθε ένα από αυτά, ένα κεράκι ρεσώ, χωρίς το αλουμινένιο περιτύλιγμα που έχουν.
Βάζουμε το ταψάκι στο φούρνο, τον ανάβουμε στους 160οC και περιμένουμε να λιώσουν σιγά-σιγά τα κεράκια.
Αφού δούμε πως έχουν ρευστοποιηθεί, βγάζουμε προσεκτικά το ταψάκι και αμέσως, πρίν δηλαδή παγώσει ξανά το κερί, βάζουμε από ένα κουκουνάρι και ένα ξυλάκι κανέλας σε κάθε θήκη.
Προσέχουμε πάντα να είναι το φυτίλι ορατό κάπου στο πλάι για να μπορέσουμε να το ανάψουμε.
Τα αφήνουμε να κρυώσουν εντελώς και μετά αφαιρούμε το χαρτί και είναι έτοιμα!!!

Σας φάνηκε τόσο δύσκολο ώστε να μπένατε στον πειρασμό και να τα αγοράζατε???
Είμαι σίγουρη πως θα τα φτιάξετε!!!
Κι αν δεν έχετε τζάκι ή ξυλόσομπα, κάνουν και το BBQ!!!


Αν πάλι δεν είναι χρήσιμα για σας, προσφέρετέ τα!!!
Η αντίστροφη μέτρηση για τις γιορτές και τα δώρα έχουν αρχίσει.
Τι καλύτερη ιδέα λοιπόν από ένα χειροποίητο δώρο, που είναι συγχρόνως και χρήσιμο???


Εσείς θα τα φτιάχνατε για προσωπική χρήση ή για δώρο;
Ακόμα πάντως δεν έχουν έρθει στην χώρα μας...φανταστείτε λοιπόν την έκπληξη όλων όσων τα δουν!!!

Καλή ημέρα να έχετε, όπου κι αν είσαστε, ότι κι αν κάνετε :))

E.K.

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014

Τα καραμελωμένα μήλα της... "Μιλένιας" μου!!


Ίσως ο τίτλος να έπρεπε να ήταν αλλιώς...
"Φωτογραφίες με θέμα τα μήλα" ας πούμε..., μια και η συνταγή δεν είναι περίπλοκη, δεν απαιτεί μαγειρική γνώση και εμπειρία, ούτε αποτελεί ένα μέρος από αυτό που λέμε gourmet...
Είναι ένα απλό, παιδικό θα έλεγα γλύκισμα, που άνετα το τιμούν και τα...μεγάλα παιδιά!! Αρκεί να σας αρέσει η γεύση της καραμέλας γάλακτος.
Εμένα η ομορφιά τους με τράβηξε και έτσι όπως ήταν με την καραμέλα και τα κοτσανάκια "εξτένσιον" που τους έβαλα, ήταν...πειρασμός!!! 


Όλα ξεκίνησαν από ένα τελάρο μικρά μήλα (φιρίκια) που μας πρόσφεραν στο χωριό , κομμένα την ίδια μέρα από τα δέντρα. Φρέσκα ζουμερά μικρά μηλαράκια, χωρίς ραντίσματα, ακέρωτα.Τα πλέναμε και τα τρώγαμε... μέχρι που η Μιλένια μου(έτσι λέμε την μικρή μου κόρη γιατί γεννήθηκε το 2000 ή αλλιώς millennium), ήθελε γλυκό. Έτσι, θυμήθηκα αυτή την απλή συνταγή και φτιάξαμε καραμελωμένα μήλα!!


Τα υλικά που χρησιμοποίησα είναι:

Μήλα
1 κουτί ζαχαρούχο γάλα
1 κουταλιά της σούπας φρέσκο βούτυρο
και ένα κλαδί πλάτανου, που το έκοψα σε μικρότερα κλαδάκια, τα έπλυνα, τα στέγνωσα και τα κάρφωσα στο σημείο που ήταν το κοτσάνι του κάθε μήλου.


Η διαδικασία της εκτέλεσης είναι πολύ απλή.
Σε ένα κατσαρολάκι βάζουμε νερό μέχρι τη μέση και τοποθετούμε μέσα το κουτί του ζαχαρούχου γάλακτος (αφού πρώτα του έχουμε κάνει στο καπάκι δύο μικρές τρύπες για να μην σκάσει κατά τον βρασμό και έχουμε αφαιρέσει το χαρτί που είναι καλυμμένο γύρω του), και το αφήνουμε να καραμελώσει σε σιγανή φωτιά για 2 ώρες περίπου.
Το παρακολουθούμε όσο βράζει, για να προσθέσουμε νερό αν χρειαστεί καθώς αυτό εξατμίζεται.
Όταν το ζαχαρούχο γάλα γίνει καραμέλα το αδειάζουμε σε ένα πυρίμαχο μπολ και ρίχνουμε το βούτυρο. Ανακατεύουμε καλά για να γίνει ένα λείο μείγμα και η καραμέλα είναι έτοιμη.
Αφού έχουμε πλύνει και στεγνώσει τα μήλα τα βουτάμε στην καραμέλα έτσι ώστε να καλυφθούν με αυτή ομοιόμορφα.
Αν θέλετε μπορείτε να τα πασπαλίσετε με τρούφα ή καραμελάκια ζαχαροπλαστικής.







Σας άρεσαν;
Κι αν ναι, σαν γλύκισμα ή...  ως θέμα για φωτογράφιση; :)


Καλό και γλυκό Σαββατοκύριακο να έχετε!!♥♥♥

Ε.Κ.


Υ.Γ. "Η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στην Χιονάτη μου που σήμερα έχει γενέθλια♥
Χρόνια σου πολλά μανούλα!!"

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

Rainy Days...Η πρώτη Χριστουγεννιάτικη εικόνα...& η βόλτα μας στο βουνό του Ολύμπου...


Πριν λίγες μέρες, όλα τα δελτία καιρού έλεγαν πως ακραία καιρικά φαινόμενα θα πλήξουν την χώρα μας. Το ακούσατε; Εμείς μάλλον παίζαμε την πινακωτή την ώρα εκείνη και έτσι για άλλη μια φορά πήραμε τους δρόμους και με ψιλόβροχο πήραμε τα βουνά και τα λαγκάδια...και όταν φτάσαμε στον προορισμό μας, στην Σκοτίνα ένα μικρό χωριό στους πρόποδες του Ολύμπου,  άνοιξαν οι ουρανοί και από την Παρασκευή μέχρι και το βράδυ του Σαββάτου αντί για απέραντους κάμπους, έβλεπες μια απέραντη λίμνη!!!
Μείναμε σπίτι. ανάψαμε καλοριφέρ γιατί η θερμοκρασία το πρωί αλλά και τις απογευματινές ώρες και μετά, έπεφτε στους 10c. Το τζάκι όμως είχε την τιμητική του, για πιο άμεση επαφή με τη ζέστη και την θαλπωρή...
Ψήσαμε κάστανα, ήπιαμε ζεστή σοκολάτα, ακούγαμε την βροχή έξω πού... χόρευε κλακέτες στα κεραμίδια με την δύναμη που έπεφτε, ενώ μέσα κάναμε σχέδια για τα Χριστούγεννα και ακούγαμε το CD του "Michael Buble Christmas"...στολίζοντας το πρώτο μας δεντράκι για φέτος!! Στο μικρό σπιτάκι μας.
 Είμαστε Χριστουγεννιάτικοι τύποι, τι να κάνουμε!!!
Την επομένη το πρωί, ο καιρός έδειχνε πιο ήπιος, η βροχή η πολλή είχε σταματήσει, μόνο κάπου κάπου έριχνε καμιά ψιχάλα και έτσι αποφασίσαμε να πάμε βόλτα στον Όλυμπο, να πάρουμε καθαρό αέρα, να περπατήσουμε και μετά κατηφορίζοντας να σταματήσουμε για φαγητό στο Λιτόχωρο και το απόγευμα να χουζουρέψουμε πάλι δίπλα στο τζάκι...σπίτι μας...
Δεν θέλω να σας κουράσω με τις πολυλογίες μου, θέλω να δείτε μόνο την ομορφιά μιας μικρής βόλτας μέσα από τις φωτογραφίες μου, από αυτό το υπέροχο και μαγευτικό βουνό της πατρίδας μας, που δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως εκεί κατοικούσαν μόνο Θεοί...


Διασχίζοντας το Λιτόχωρο και στο βάθος ο Όλυμπος


Η μονή του Αγίου Διονυσίου του "εν Ολύμπω"


Νομός Πιερίας.
Η μονή βρίσκεται στον Όλυμπο, σε 900 μέτρα υψόμετρο.
Σε μια τοποθεσία μοναδικής ομορφιάς δίπλα στο φαράγγι του Ενιπέα.


Ο Άγιος Διονύσιος έζησε τον 16ο αιώνα, γεννήθηκε λίγο πρίν το 1500 μ.Χ. και ήταν μοναχός.







Απομεινάρια της βροχής πάνω στις βελόνες του έλατου...


Η κρήνη με το κρυστάλλινο νερό...


Η εικόνα του Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω



Τα Χριστουγεννιάτικα "ου" είναι γεμάτα με τους κατακκόκινους καρπούς τους, περιμένοντας τις Άγιες μέρες να στολίσουν την εικόνα της Γεννήσεως...


Βγαίνοντας από την μονή και προς τα δεξιά μας, διανύσαμε άλλα 10 χιλιόμετρα, με σκοπό να κάνουμε μια μικρή βόλτα βγάζοντας φωτογραφίες, όσο ο καιρός μας το επέτρεπε, μιας και έδειχνε πως το πήγαινε πάλι σε δυνατή μπόρα...



...μα όσο ανεβαίναμε, τόσο μας μάγευε η φύση...








 ...τα χρώματα ήταν σαν την φωτιά...







...και τα χρώματα της φωτιάς έσβηναν στα τρεχούμενα νερά...




...και χάνονταν μέσα στα φαράγγια



Μια βόλτα γεμάτη εκπλήξεις και ομορφιά παντού...


...δεν λογαριάζεις το κρύο, τη βροχή, την ώρα...
εδώ σταματούν όλα και το μόνο που σκέφτεσαι είναι αν από τα μάτια σου κυλούν δάκρυα ευτυχίας ή είναι σταγόνες βροχής.
Το μόνο που σκέφτεσαι είναι πως αυτό το "γέμισμα" του μυαλού, της ψυχής, των ματιών, δεν ξεπληρώνεται με κανένα χρηματικό ποσό... με κανένα αντάλλαγμα...






...το μόνο που ζητάς, είναι να βρίσκεσαι με τους ανθρώπους που αγαπάς και να μοιράζεσαι μαζί τους στιγμές της κάθε μέρας που φεύγει τόσο γρήγορα...

Ελπίζω να σας ταξίδεψα έστω και λίγο, να πήρατε μια μικρή γεύση αυτού του μαγευτικού βουνού μας και να μην σας κούρασα...

Να είστε καλά, ότι κι αν κάνετε!!!
Θα τα πούμε σύντομα...

Ε.Κ.