Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015

Spring blooms in the house



Λίγο πριν λύσω το σχοινάκι...
Δεν με ξεγελάνε πια τα σύννεφα στον ουρανό, ούτε οι μικρές σταγόνες βροχής που ακόμα πέφτουν έξω από το παράθυρό μου. Η άνοιξη είναι εδώ επίσημα πια, την νιώθω, την μυρίζω, την βλέπω, την αισθάνομαι. Ίσως, να θέλει να παίξει κρυφτό για ακόμα λίγο, όμως τα όρια έχουν στενέψει κι όπου κι αν γυρίσω το βλέμμα μου, αντικρίζω μικρά "ηφαίστεια" έτοιμα να εκραγούν.
Ο Μάρτης δεν με αφήνει να βγω έξω για να χαρώ τα μικρά ολάνθιστα παρτέρια, ούτε καν τις γλαστρούλες στην βεράντα που σηκώνουν το δικό τους φορτίο παραγεμισμένες με βολβούς μοσχομυριστούς...ακόμα κρυώνω... (κάτι όμως μου λέει, πως έχει δίκιο...).
Πως να βγω, αν πρώτα δεν φέρω την άνοιξη στην ψυχή μου;
Πως να βγω, αν δεν προετοιμάσω τον χώρο που ζω;
Θα μπορούσα γυρνώντας από την χαρά που υπάρχει εκεί έξω να μπω σε ένα σπίτι που θυμίζει ακόμα χειμώνα; Όχι!

"Αλλά κάτεχε οτι μονάχα κείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θα 'χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο"
(Οδ. Ελύτης)


...Έλυσα το σχοινάκι που συγκρατούσε το ρολό χαρτιού τυλιγμένο και γέμισαν τα μάτια μου χρώματα!!!
Το ροζ της άνοιξης, το τιρκουάζ του καλοκαιριού, το χρυσό του ήλιου σε ένα ανάμεικτο μπουκέτο λουλουδιών του αγρού και του βυθού της θάλασσας!!
Το μήνυμά του απλό, αλλά ταυτόχρονα πολύπλευρο όπως κι αν το δεις, όσο κι αν θες να το ερμηνεύσεις, αυτό στέκεται εκεί ψηλά και περιμένει τα δικά σου μάτια να δώσουν το δικό τους νόημα. Αυτή, είναι η αξία του κάθε έργου. Είτε είσαι καλλιτέχνης και γνωρίζεις είτε όχι, υπάρχουν έργα που όταν τα αντικρίσεις σε αγγίζουν, γιατί έρχονται την κατάλληλη στιγμή στην ζωή σου και το μόνο που θες είναι να τα πάρεις μαζί σου για να θυμάσαι την στιγμή και το συναίσθημα!!
Αυτό ακριβώς ένιωσα όταν είδα το έργο της Δήμητρας στο etsy και από την στιγμή που ήρθε στο σπίτι μου με πλημμυρίζει χαρά.

"Η τέχνη δεν είναι αυτό που βλέπεις, αλλά αυτό που κάνεις τους άλλους να δουν"
(Degas)
Είχα επιλέξει τον χώρο και το σημείο που θα έβαζα τον πίνακα, ένα χώρο γεμάτο φως που θα έκανε τα χρώματά του να μη χάσουν τίποτα απ' την φρεσκάδα τους.
Το πήγα να του βάλουν κορνίζα και μετά από λίγη ώρα είχα καταλήξει για το πλαίσιο και τα χρώματα.
Διάλεξα τριπλό πασπαρτού, μαύρο-χρυσό-μαύρο εναλλάξ, με το τελευταίο να είναι φαρδύτερο, ώστε να δώσει έμφαση στο θέμα του έργου. (Το χρυσό πασπαρτού είναι στον ίδιο τόνο των χρυσαφί φύλλων του έργου).
Ενώ η κορνίζα είναι ξύλινη σε ματ χρυσό με σκιάσεις.


Το πασπαρτού με την κορνίζα, βοηθάει το σύνολο του πίνακα να μην δείχνει επίπεδο και να "ξεκολλάει" από τον τοίχο.


Μετά από μιάμιση εβδομάδα αναμονή, είχα τον πίνακα έτοιμο στο σπίτι μου.
Δεν έχασα χρόνο και τον κρέμασα εκεί που αρχικά είχα σκεφτεί και είχα δίκιο!!
Γέμισε τον χώρο με την παρουσία του και την ομορφιά του!!
Όσο για το "μήνυμα"...χαμογελώ ακόμα και προσπαθώ να μη ξεχνάω να το ανταποδίδω...σε εσένα, στην ζωή, στη μέρα, στους ανθρώπους που αγαπώ, σε εμένα...


Με αυτή την πρώτη νότα χαράς, δεν ήταν δύσκολο να πάρω φόρα για λίγη ανοιξιάτικη διακόσμηση, κυρίως με λουλούδια και γλαστράκια.
Τα πρώτα Πασχαλινά διακοσμητικά πήραν θέση στην περιστρεφόμενη μικρή βιβλιοθήκη κι είναι αυτοί οι χαριτωμένοι λευκοί κούνελοι. Οι μικροί της παρέας, απολαμβάνουν την θέα στα ραφάκια του ξύλινου σπιτιού που πρίν ήταν κρεμασμένο στην θέση του πίνακα.
Ενώ μέσα στην κουκουβάγια-κασπώ, έβαλα τους ανθισμένους διπλούς νάρκισσους, από τους πολλούς που ανθίζουν στην βεράντα.


Στο περβάζι του παραθύρου, μικρά γλαστράκια με κισσούς και στην εξωτερική πλευρά φαίνονται τα μικρά παχύφυτα. Από το ρομαν κρέμονται δύο φαναράκια για ρεσώ, το ένα σε σχήμα κουκουβάγιας και το άλλο σε σχήμα καρδιάς.


Ένας ξύλινος δίσκος επάνω στο τραπέζι, φιλοξενεί γλαστράκια με νάρκισσους αλλά και κάποια από τα χρωματιστά μολύβια και πινέλα μου (με λίγη φαντασία κι αυτά λουλούδια είναι... εγώ τα βλέπω...).
Σε λίγες μέρες, όσο πλησιάζει το Πάσχα δηλαδή, θα προστεθούν φωλιές με αβγά και έτσι οι γυάλινες καμπάνες δεν θα είναι άδειες.


Η μικρή γωνιά του καθιστικού, γέμισε χρώμα και άρωμα με τα λουλούδια, ωστόσο, στα δικά μου μάτια την παράσταση κλέβουν τα λουλούδια του καινούριου μου πίνακα!!
Σε αυτόν, θα βλέπω πάντα την άνοιξη και το καλοκαίρι που χρειάζεται όχι το σώμα μα η ψυχή!!!

Τώρα μπορώ να βγω για μια μικρή βόλτα κι ας βρέχει...
Οι όμορφες και ηλιόλουστες μέρες, είναι μέσα στο σπίτι και γυρνώντας, θα συνεχίσω να ονειρεύομαι...

Hello gorgeous όπου κι αν είστε, ότι κι αν κάνετε!!
Καλημέρα

Ε.Κ.

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

Κουλουράκια ούζου & ο δικός μου αρακάς...(comics)!!



Την ανάρτηση αυτή, την είχα φανταστεί αλλιώς... με τα κουλουράκια ούζου να πρωταγωνιστούν λόγω εποχής, μιας και είναι νηστίσιμα, αλλά και γιατί θα ήταν μια γλυκιά έκπληξη για τα γενέθλια της μεγάλης μου κόρης αφού τα εν λόγω κουλουράκια είναι τα αγαπημένα της.
Σκέφτηκα λοιπόν να τα φτιάξω για να της τα στείλω εκεί όπου ζει και σπουδάζει (τώρα που γράφω ταξιδεύουν), και φυσικά να τα μοιραστώ μαζί σας!!
Όμως, δυο φίλες bloggers με ανήσυχο πνεύμα είχαν μια καταπληκτική ιδέα! Πρώτη η Χρυσαυγή με τον γεμάτο υπονοούμενα αρακά της και στην συνέχεια η Δήμητρα με τον δικό της αρακά εικονογραφημένο, ήταν η αιτία να καθυστερήσω την ανάρτησή μου, διότι σαν αληθινός άνθρωπος με ευαισθησίες είπα να καταθέσω με την σειρά μου και τον δικό μου "αρακά"!! Την αλήθεια δηλαδή (τον κακό χαμό για τη ακρίβεια) που υπάρχει πίσω από κάθε θέμα φωτογράφισης για το blog, αλλά...με τον δικό τρόπο, με μια μικρή δόση καλλιτεχνική, όπως όταν ξεφυλλίζουμε comics.
Ελάτε να φτιάξουμε τα κουλουράκια πρώτα και μετά... backstage!!!!!

Ουζοκούλουρα


Σε μια μεγάλη λεκάνη βάζουμε το αλεύρι κοσκινισμένο και κρατάμε περίπου 400γρ. στην άκρη για να το ρίξουμε στην συνέχεια. 
Ανοίγουμε με τα χέρια μια λακουβίτσα στο κέντρο και εκεί ρίχνουμε το λάδι, ενώ σε ένα κατσαρολάκι βάζουμε περίπου το μισό μπουκάλι ούζου και το ζεσταίνουμε μαζί με την ζάχαρη και την αμμωνία, έως ότου δούμε ένα διάφανο υγρό ανακατεύοντας με ξύλινο κουτάλι συνεχώς. (Δεν θέλουμε να γίνει σιρόπι, απλά να διαλυθεί η ζάχαρη).
Όταν είναι έτοιμο, το αποσύρουμε από τη φωτιά και το ρίχνουμε και αυτό στο κέντρο της λεκάνης. Αρχίζουμε τότε να παίρνουμε λίγο-λίγο αλεύρι από γύρω με το χέρι μας, μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα, βάζοντας και το υπόλοιπο αλεύρι και ούζο.
Θέλει πολύ καλό ζύμωμα.
Αδειάζουμε τη ζύμη στο τραπέζι με λίγο πασπαλισμένο αλεύρι από κάτω και συνεχίζουμε να ζυμώνουμε μέχρι να ξεκολλάει από τα χέρια.Τότε η ζύμη θα έχει γίνει πολύ αφράτη και είναι έτοιμη να πλάσουμε τα κουλουράκια.

Πλάθουμε σε όποιο σχήμα μας αρέσει και αν θέλουμε, τα μισά τα αφήνουμε όπως έχουν και τα υπόλοιπα τα περνάμε με ένα πινελάκι βουτηγμένο στο ούζο και τα πασπαλίζουμε με σουσάμι.
Τοποθετούμε τα κουλουράκια σε ταψί με αντικολλητικό  χαρτί και τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς στις αντιστάσεις για 20 λεπτά. Μην περιμένετε να ροδίσουν. Είναι ασπριδερό το χρώμα τους και σχεδόν μαλακά όταν βγουν από τον φούρνο, αλλά όταν κρυώσουν σφίγγουν χωρίς να χάσουν το αφράτο αποτέλεσμα.


Η δόση αυτή βγάζει τέσσερα ταψιά φούρνου.
Δεν είναι ιδιαίτερα γλυκά, γι' αυτό ταιριάζει η γεύση τους με οτι κι αν τα συνοδέψετε.


Αν σας αρέσει το άρωμα του ούζου με τις γλυκιές νότες του γλυκάνισου, θα τα λατρέψετε!!


Φυσικά, μόλις τέλειωσα με την φωτογράφιση, έτσι όπως ήταν πάνω στα ξύλα κοπής, τα "καθάρισε" όλα στην κυριολεξία ο αντρούλης μου βάζοντας λεμονάκι στα καλαμαράκια και μπόλικο αλάτι στα ντοματίνια!!!
Έτσι, για να μπαίνουμε σιγά-σιγά στο κλίμα του "ΑΡΑΚΑ"χεχεχεχεχε

Η ώρα της αλήθειας στην κουζίνα
(behind the scenes)
Αρακάς σκηνή πρώτη:


Εδώ, είναι η ώρα που όλα είναι σε εντιμότητα. Στο κατσαρολάκι ζεσταίνεται το ούζο στην εστία γκαζιού και δίπλα το βιβλίο με τις συνταγές μου. Αριστερά του νεροχύτη η λεκάνη με το αλεύρι και μπροστά του η ηλεκτρονική ζυγαριά. Ποτηρόπανα, το βάζο με τη ζάχαρη, ενώ δεξιά του πάγκου εργασίας... το χάος!!! Κατσαρόλες που δεν μπήκαν στη θέση τους, τα μπουκάλια ούζου, το κουτί με το τσάι...όσο για το χαλάκι... απ' το πολύ πέρα-δώθε έχει πάρει στροφή!!

Σκηνή δεύτερη:


Τα πρώτα κουλουράκια έχουν βγεί από τον φούρνο και ετοιμάζω την φωτογράφιση για τα υλικά. Η λεκάνη άπλυτη ακόμα μέσα στον νεροχύτη... Στο παράθυρο πάνω από το HOMΕ βλέπετε δύο κορνίζες σε σχήμα φλιτζανιού η μια και κατσαρόλας η άλλη; Έχω τις κόρες μέσα, όταν ήταν σε ηλικία δύο ετών και οι δυό τους και δεν τις αποχωρίζομαι ποτέ γιατί μου φτιάχνουν την μέρα, κάθε μέρα με το χαμόγελό τους!!

Σκηνή τρίτη:


Εδώ δεν πρόλαβα να φωτογραφήσω την σακούλα με τα σκουπίδια (την μάζεψε ο καλός μου), που ήταν μπροστά από το κλουβί... χαχαχαχα  και βλέπετε...όχι το κλουβί με τις τρελές, αλλά με το κουνέλι της κόρης μου!!!!! Το κύκλωσα κιόλας για να το δείτε!!!χεχεχε
Είναι ΚΑΙ το καλάθι με τα λεμόνια!!

Σκηνή τέταρτη:


Τι να περιγράψω τώρα για το τραπέζι της κουζίνας...!!!
Ταψί περιμένει να μπεί στο φούρνο stop. Κουλουράκια κρυώνουν στην σχάρα stop. Πετσέτα στεγνώνει στη καρέκλα stop. Σπάτουλα, αλεύρι, λαδόκολλα, φρουτιέρα...το Έψιλον είχε πέσει και το κρέμασα στο διακόπτη του ραδιοφώνου!!Δεν μπορώ να τα κάνω όλα μαζί η γυναίκαααααααα!!!!!!!

Σκηνή πέμπτη:


Η ώρα της καλωδίωσης. Είναι η στιγμή που ετοιμάζομαι να περάσω τις φωτογραφίες στον υπολογιστή και το τραπέζι είναι πια καθαρό αλλά όχι και στολισμένο.
Αριστερά διακρίνεται το τηλεκοντρόλ και πάνω δεξιά του υπολογιστή η τηλεόραση??? Αρχίζει το "Two and a half man"!!!!! Φανατική!!!!!!

Και κάπως έτσι, τελειώνει μια μέρα καθημερινής τρέλας στην κουζίνα μου...
..........
THE END

Ο μαγειρευτός αρακάς είναι από τα αγαπημένα μας πιάτα. Τον "άλλον",απλά τον λατρεύουμε.
Είναι η ζωή μας, η καθημερινότητά μας, ΕΜΕΙΣ!!!
Εσείς θα κάνατε ένα μικρό "πανό" στο μπλογκόσπιτό σας για... το "κίνημα του αρακά";

Να είσαστε καλά όπου κι αν βρίσκεστε, ότι κι αν κάνετε.
Φιλιά η..."νονά" (Α,καλό Ε!!!!!!!!χαχαχαχαχα)


Ε.Κ.



Υ.Γ."Χρόνια σου πολλά καρδιά μου...P.S. I LOVE YOU :)*"

Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

Ή τώρα ή ποτέ!!



Σαν τα χελιδόνια που γυρίζουν κάθε χρόνο στις φωλιές τους, όπως ο δολοφόνος γυρίζει πάντα στον τόπο του εγκλήματος...θέλω να γυρίσω στα παλιά, θέλω την παλιά μου γειτονιά...

...Εδώ και Τώρα!!

...κουρασμένη και βρεγμένη μέχρι το κόκαλο, απ' τις μπόρες και τις καταιγίδες που μας βρήκαν, προσπαθώ να ξεμυτίσω τώρα και να ξαναβρώ τον εαυτό μου, ίσως όχι για εμένα τόσο, όσο για τους ανθρώπους που με χρειάζονται πιο πολύ από ποτέ, Τους δικούς μου ανθρώπους.
Αν και δεν είναι καλοκαιράκι και ο καιρός δεν επιτρέπει ακόμα τις επισκέψεις στου γιαλού τα βοτσαλάκια, ένα καβουράκι τόσο δα μικρό, πήρε δρόμο για να μας συναντήσει εκείνο στο σπίτι μας.
Ήρθε και τρύπωσε χωρίς πρόσκληση στο πατρικό μου... μας βρήκε απροετοίμαστους...και όλους μαζί...να τρέχουμε να προλάβουμε τις παραξενιές του, μη τυχόν και η λαβωματιά από τις καβουροδαγκάνες του μας πληγώσουν ανεπανόρθωτα...(τον πληγώσουν)...αλλά βλέπεις, ματώνεις εσύ και πονάμε εμείς, έτσι είθισται στις οικογένειες...Τώρα ιδικά που διανύουμε και περίοδο νηστείας, ότι πρέπει θα είναι ο κύριος (ο Θεός να τον κάνει) καβούρης στο πιάτο μας! Εμείς θα τον φάμε, όχι αυτός εμάς!! Αμ, πως!!!!!!!!!!!!!!

-Οιδίπους: Με ποιόν καθαρμό;Και πως τα δεινά θα περάσουν;
-Κρέων: Στέλνοντας εξορία τον φονιά ή ξεδιψώντας ο φόνος με φόνο...
Σοφοκλής (Οιδίπους Τύραννος)


Θυμάστε την περίοδο των γιορτών, που ήθελα τα πάντα γύρω μου λευκά; (Χμμ...χα, ουπς!!).
Τώρα το μόνο που χρειάζομαι είναι χρώμα, θετική ενέργεια και τον πρίγκηπα της άνοιξης, με την μαύρη γυαλιστερή κάπα στους ώμους του και φορώντας το χρυσό στέμμα της αναγέννησης  να φέρει την άνοιξη που τόσο πολύ ποθώ...σε όλα τα επίπεδα...



 Παρ' όλη την αντίθετη άποψη του καιρού, πήρα τα μολυβοκάρβουνά μου, τα soft pastels και ζωγράφισα τα σύμβολα της άνοιξης.
 Ένα χελιδόνι και ένα κλαρί αμυγδαλιάς.
Δύο δυνατά στοιχεία της εποχής αυτής, που αν είχα την δυνατότητα θα έβαζα πάνω της μια χούφτα ήλιο, μια ανάσα δροσερό αεράκι και τον ήχο ακόμα του φτερουγίσματος του "πρίγκηπα" καθώς πετά στον ουρανό, για ζωντανέψει η ζωγραφιά μου.
Αντί όλων αυτών των πόθων, έβαλα ένα κλαρί αμυγδαλιάς που έκοψα από έναν μικρό κήπο και τα φωτογράφισα μαζί γιατί με αυτόν τον τρόπο, η εικόνα γίνεται πιο δυνατή, πιο αληθινή.



Ένα μήνυμα...& δύο...

Πόσα μπορούν να χωρέσουν στο μυαλό και να κάνουν την ψυχή να ηρεμήσει, να πάρει μια ανάσα και να προχωρήσει με αισιοδοξία την κάθε μέρα;
Πολλά, θα πω.
Από ένα γνέψιμο του άλλου, μια γλυκιά λέξη, ένα σημείωμα δίπλα στο μαξιλάρι σου ή ένα μήνυμα που διαβάζοντάς το θα σε κάνει να σκάσεις ένα μικρό χαμόγελο στα χείλη... να του κλείσεις πονηρά το μάτι για να πείς στο τέλος: "όπως και να 'χει, η ζωή είναι ωραία".
Ένα τέτοιο μήνυμα έγραψα στη ζωγραφιά μου, απευθυνόμενη κυρίως στον εαυτό μου και να μην το ξεχνώ... "Φέρνει την άνοιξη", δες το!!




Με το ίδιο σκεπτικό, χρώμα- μήνυμα, έχω αρχίσει σιγά-σιγά να διακοσμώ και τον χώρο του σπιτιού μου για την άνοιξη, όπως αυτό το μαξιλαράκι που διακρίνεται πίσω από το μικρό μπουκέτο με τις ανεμώνες και που όταν το είδα στο κατάστημα ήταν σαν να μου έλεγε:"εμένα θες, είμαι ότι σου χρειάζεται αυτή τη στιγμή..."


...και τα μηνύματα συνεχίζονται... και τα χρώματα επίσης, ξεχωριστά το κάθε ένα ή σε συνδυασμό  και είναι αυτά που σας έλεγα πιο πάνω, που γεμίζουν την ημέρα με αισιοδοξία και ένα μικρό χαμόγελο για να συνεχίσεις.
 Ε, λοιπόν ένα από αυτά, είναι τυλιγμένο μέσα σε αυτό το μικρό κύλινδρο χαρτιού που παρέλαβα πριν λίγες μέρες, τον τόσο περιποιημένο, που φαίνεται στην κάτω φωτογραφία και που μέσα του κρύβει μια νότα χαράς μέσω της έντονης χρωματικής παλέτας του, αλλά και μια φράση κλειδί για να μου φτιάξει την μέρα!!
"Hello gorgeous" (στην ζωή, στην ημέρα, σε εσένα, σε εμένα) αυτό είναι το μυστικό του περιεχομένου του...που προς το παρόν σας αποκαλύπτω.


Θέλω να πιστεύω πως θα τα πούμε σύντομα, όχι μόνο για να σας δείξω το περιεχόμενο του δεμένου χαρτιού αλλά και γιατί το blogging τελικά είναι ανακουφιστικό...και μου έχει λείψει πολύ...

Αν δεν το έκανα τώρα, ίσως να μη το ξαναέκανα ποτέ!!

Καλό βράδυ αγαπημένοι.
Η ημέρα της γυναίκας σήμερα και όπου να 'ναι τελειώνει, όμως αύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα, σε μια καινούργια εβδομάδα και αξίζει το χαμόγελό μας.
 Είναι ένα μήνυμα κι αυτό...

Ε.Κ.