Hues of Autumn...

Το 'πα και το έκανα τελικά... 

Εγγλέζα στο ραντεβού μου! Ήρθε το φθινόπωρο και να 'μαι!!!
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, blog & φίλοι μου blogger's και μη ...
Ελπίζω να σας βρίσκω όλους καλά και ξεκούραστους.
Εγώ, πέρασα ένα υπέροχο καλοκαίρι, τρυφερό και ξέγνοιαστο με την οικογένεια, εδώ και εκεί, εντός και εκτός, μαζεύοντας όσο πιο πολύ ήλιο μπορούσαμε και αλμύρα και άνεμο και αγκαλιές και παιχνίδια και γέλια και χαρά ...

...ήρθε ο Σεπτέμβρης και... άντε πάλι μία από τα ίδια, σαν τα φύλλα των δέντρων που σκορπίζουν καθώς τα παρασύρει ο άνεμος, έτσι και μεις γίναμε... "κάθε κατεργάρης στον πάγκο του" έτσι το λένε, μα εμένα ποτέ δεν μου άρεσε αυτή η έκφραση!!

Έτσι τώρα, εγώ με την μικρή μου κόρη εδώ, το έτερον ήμισυ για δουλειές, η μεγάλη μου κόρη για σπουδές...
Ο Σεπτέμβρης πάντως με αυτά και εκείνα έφυγε χωρίς ανάσα!! Δεν ξέρω για σας, εμένα πάντως οι δουλειές και οι υποχρεώσεις τελειωμό δεν έχουν!!
Πάρτε μια ιδέα: γυρίζουμε από διακοπές, αδειάζω βαλίτσες, καθαρίζω το σπίτι,και ταυτόχρονα προετοιμαζόμαστε για τα σχολεία των παιδιών με ότι σημαίνει αυτό, συμπεριλαμβανομένου και του οικογενειακού ετήσιου τσεκάπ.
Ξαναφτιάχνω βαλίτσες για να πάμε την κόρη στο Λονδίνο που σπουδάζει και να της ετοιμάσω το σπίτι με γενικό καθάρισμα.
Ξαναγυρίζω Αθήνα (πάλι με βαλίτσες γιατί το καλό μου δεν έχει αποφασίσει ακόμα τι ρούχα θέλει και τι όχι), φτιάχνω ρούχα - ντουλάπες (πάλι) και ω! τι ευτυχία χαλάει ο καιρός, πέφτει η θερμοκρασία πιάνει και ψιλόβροχο και εκεί που μαζεύω τα καλοκαιρινά διακοσμητικά για να πάρουν θέση τα φθινοπωρινά, έρχεται ο καλός μου και μου λέει: "Δεν πάμε τριήμερο στον 'Ολυμπο"; (όχι δεν αποφάσισε να πάρουμε τα βουνά, απλά έχουμε ένα σπιτάκι εκεί στους πρόποδες του βουνού που όμως δεν το χαιρόμαστε και πολύ λόγω υποχρεώσεων. Λέτε να του είπα όχι? Ευκαιρία για λίγη ξεκούραση, σκέφτηκα, να ασχοληθώ λίγο με τον κήπο, να βγάλω και καμιά φωτογραφία...
Πήρα μια αλλαξιά ρούχα για τον καθ ένα μας σε μια τσαντούλα και φύγαμε... και όταν φτάσαμε (βράδυ Παρασκευής), βγήκαν οι σκούπες και οι σφουγγαρίστρες γιατί οι νυχτερίδες κι αράχνες γλυκιά μου, είχαν κάνει φωλιά...@##*@!!%$#@...

Πρωί Σαββάτου
Μμμμ... φθινόπωρο. Μπορείς να το μυρίσεις, να το δεις και να το ακούσεις από τα ξερά φύλλα που τσακίζεις καθώς περπατάς...

...το αισθάνεσαι από την υγρασία της ατμόσφαιρας,

και το φως που ανακαλύπτεις τώρα που τα δέντρα χάνουν τα φύλλα τους...

...όσο για τα χρώματά του... απλά, λατρεμένη γήινη παλέτα!!

...νωρίς το απόγευμα του Σαββάτου...

...αφού κάναμε μια μικρή βόλτα στο βουνό, κάναμε μια στάση για φαγητό και κρασάκι και φεύγοντας, στο Λιτόχωρο, αγόρασα από ένα φυτώριο τέσσερα μικρά γλαστράκια με κυκλάμινα για να τα φυτέψω στον κήπο, καθώς και δύο γλάστρες με Ελληνικά (από Έλληνες παραγωγούς) χρυσάνθεμα, για το σπίτι στην Αθήνα; και επειδή ως γνωστόν οι βορειοελλαδίτες φημίζονται για την φιλοξενία και την γενναιοδωρία τους, πήρα και δυό γλαστράκια με χειμωνιάτικα πανσεδάκια, δώρο της ιδιοκτήτριας του ανθοπωλείου.

Αποφάσισα να τα φυτέψω γύρω από ένα νεαρό δέντρο που φυτέψαμε πριν ένα χρόνο.
Τα υλικά:
Ένα σκαλιστήρι (με αυτό σκάλισα και μεγάλωσα τον κύκλο περιμετρικά του δέντρου)
Ένα φτυαράκι (για να ανοίξω λάκκους για τα φυτά)
Ένα τσουβαλάκι χώμα (για φυτά εξωτερικού χώρου)
Ένα τσουβαλάκι φλοιούς δέντρων για διακόσμηση.
Τα βήματα είναι απλά, αλλά παρ' όλα αυτά, επειδή το χώμα της γης, ουδεμία σχέση έχει με το χώμα της γλάστρας, στην προσπάθειά μου να ανοίξω μεγαλύτερο κύκλο γύρω από το δέντρο ξεριζώνοντας γκαζόν, απόκτησα μια ωραιότατη φουσκάλα στον αντίχειρα από την πίεση που ασκούσα, σαν παράσημο!!
Άξιζε τον κόπο και τον πόνο...

Μια ιδιαίτερα όμορφη οπτική γωνιά, με τις ορτανσίες να πρωταγωνιστούν ακόμα και τώρα που είναι φθινόπωρο. Έκοψα λίγα λουλούδια για το βάζο χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ένα μικρό μπουκέτο από τον κήπο μου.

Πίσω πάλι στην Αθήνα...
Γυρίσαμε Κυριακή βράδυ, πτώμα στην κούραση, αλλά ανανεωμένοι και γεμάτοι ζωντάνια, με ανεπανάληπτες εικόνες ...

...χρώματα και αποχρώσεις που μόνο το φθινόπωρο προσφέρει.
Το πρωινό της Δευτέρας πήρα το καφεδάκι μου (ζεστό πια) στην βεράντα παρέα με τα χρυσάνθεμα που έφερα μαζί μου, φτιάχνοντας ένα decor ανάλογο της εποχής και του γούστου μου φυσικά.
Λίγη λινάτσα, ένα σιδερένιο καλάθι και μια ξύλινη καρδιά για πιατάκι στο φλιτζάνι μου.

...κι αν αναρωτιέστε τι έκανα τελικά με τις δουλειές του σπιτιού...
Δεν τελειώνουν ποτέ δυστυχώς...
Ακόμα το παλεύω...
Όμως τώρα με διαφορετικούς ρυθμούς και μεγαλύτερο ενθουσιασμό γιατί ...επέστρεψα!!


Καλώς ξαναβρεθήκαμε λοιπόν!!

Ε.Κ.